Een dresscode op het werk: noodzaak of niet?

Waarom leggen sommige bedrijven wel een dresscode op aan hun werknemers en anderen niet? Vertrouwen ze hun werknemers niet als het over stijlgevoel gaat? Willen ze hun werknemers in een soort ‘uniform’ steken om allemaal hetzelfde uit te stralen? Of zijn er andere argumenten?

Zelf geloof ik dat een dresscode die aangepast is aan de waarden van het bedrijf, medewerkers kan helpen om hun contact met klanten te vergemakkelijken en zodoende ook meer verkoop te genereren. Je kleding is immers je eerste communicatievorm met de klant (of je dat nu wil of niet), nog voor je een woord met hem gewisseld hebt. Het kan je contact maken of kraken.

Stel, je hebt ’s ochtends snel een gekreukte blouse en sneakers onder je (nochtans deftige) rok aangetrokken en moet onverwacht een klant in maatpak ontvangen. Je zal je waarschijnlijk eerst uitgebreid excuseren voor deze look. Althans dat hoop ik, want kleding op de werkvloer is ook een vorm van respect. Naar je klanten, maar ook naar je collega’s toe.

JP Morgan’s nieuwe casual dresscode

JP Morgan voerde onlangs een ‘business casual’ dresscode in, in een sector waarin jas-en-das vaak de norm is. Waarom? Omdat ze beseften dat ze steeds meer informeel geklede klanten ontmoetten en ze zich daaraan wilden aanpassen. In hun beleid staat duidelijk: ‘If you’re seeing a client, you should dress for that client.’

• JP Morgan don’ts: sportschoenen, flip-flops, sweatpants, leggings, yogabroeken, hoodies, t-shirts, halter tops, of elk kledingstuk dat kan afleiden, te strak is, te veel blootgeeft of uitzonderlijk los of laag uitgesneden is.
• Wel toegelaten voor JP Morgan: poloshirts, casual broeken (maar geen jeans), geklede sandalen.

De volledige dresscode van JP Morgan lees je in deze pdf. 

Een dresscode als hulpmiddel voor mensen zonder stijlgevoel

Voor sommigen onder ons kan een dresscode een handig hulpmiddel zijn om te weten wat kan en wat niet kan.

Toen ik nog als communicatiemanager voor het UZ Antwerpen werkte, vroeg de onthaalverantwoordelijke me mijn mening over de schoenen van de receptionistes. Ze droegen een uniform, maar enkele dames kwamen in de zomer met flip-flops werken onder het mom ‘Niemand ziet onze schoenen als we zitten en het is lekker comfortabel.’  Ik begreep echt niet dat zij zelf niet inzagen dat dit niet kon en getuigde van weinig respect voor hun klanten. Eindeloze discussies had de manager hierover, maar omdat het niet in het arbeidsreglement stond, kon ze het niet afdwingen. Soms helpt een dresscode dus echt wel.

Een duidelijke dresscode helpt, maar hoe ver ga je in de omschrijvingen?

Voor sommigen volstaat het woord ‘kostuum’ of ‘lederen schoenen’. Aan anderen moet je duidelijk maken dat een kostuum geen pasteltint mag hebben of dat er schoenveters en geen velcro’s in een schoen moeten zitten. Wat is kledij die niet te veel onthult? Tot waar mag het knopje van je blouse open? Mag een blote arm als de blouse verder heel zedig is? Of hebben we het bij ‘bloot’ over spaghettibandjes met zichtbare BH-lintjes? Mijn advies: ga niet te ver. Een dosis gezond verstand blijft op zijn plaats.

Opgepast met seksisme in dresscodes

Dresscodes kunnen naar seksisme ruiken, zeker als er zaken in staan over het moeten dragen van nagellak of hoge hakken. In Groot-Brittanië opstond er in 2016 een hele polemiek toen Nicola Thorp, een receptioniste in ’the city’,  werd ontslagen omdat ze op haar eerste werkdag weigerde om hakken te dragen. Ze lanceerde een grootschalige petitie en de werkgever haalde de paragraaf over het verplicht dragen van hakken uiteindelijk uit zijn reglement.

Is een dresscode een goed idee voor de nieuwe generatie?

Een te strakke dresscode kan ervoor zorgen dat de milleniumgeneratie niet bij jou wil komen werken omdat zij net op zoek zijn naar vrijheid en een informele sfeer. Maar je kan natuurlijk ook je dresscode net afstemmen op die generatie, zolang het ook maar bij je bedrijfswaarden blijft passen. Als bedrijven rekruteren op hun waarden, zit trouwens de kledingstijl van de werknemers meestal automatisch goed.

Persoonlijke stijl in een bedrijf met dresscode of uniform

Er zullen vast en zeker mensen zijn die een dresscode een beknotting van hun vrijheid vinden. Toch geloof ik dat je je persoonlijkheid ook kan tonen als je rekening houdt met de dresscode: via accessoires, je kapsel, je schoenen, de kleuren die je draagt, enz. ook al is het subtiel.

In mijn jeugd droeg ik op school een uniform. Het enige dat we vrij mochten kiezen waren schoenen. Ze moesten zwart, blauw of bruin zijn, maar zeg nu zelf: de ene zwarte schoen is de andere toch niet? Ik droeg mocassins met een klein groen accentje (een beetje rebellie mocht wel), een vriendin van me droeg puntige punkschoenen. Dat ene detail toonde wie je was. Geloof me, het helpt als je twaalf jaar een uniform hebt gedragen om  creatief te zijn met details.

Dresscode tips

Wat ik zelf als minimum formulering in een dresscode zou stoppen, is het volgende:

·       Draag geen uitersten: geen te korte rok/jurk/broek, geen te diepe decolleté, niet te veel leer, niet te veel prints, geen schreeuwerige kleuren, … ze kunnen een goede communicatie in de weg staan, zelfs als je een sterke persoonlijkheid hebt.

·       Toon niet te veel huid (armen, benen, …) Dat geldt voor mannen en voor vrouwen. Korte-mouwen-hemden en zichtbaar borsthaar is ook voor een man geen zicht. Je wordt meer gerespecteerd als je je wat discreter kleedt.

En onthoud: laat vooral zien wat je wil laten zien: is dat competentie of slordigheid? Denk dus twee keer na vooraleer je flip-flops aantrekt onder een mantelpakje, …

Hulp nodig bij de uitstraling van de medewerkers van jouw bedrijf?

Lees meer over corporate identity en non-verbale communicatie of organiseer een workshop eerste indruk voor bedrijven.

Jouw mening

Ik hoor graag jouw mening over deze blog. Heb jij een dresscode op je werk?  Ben je daar blij mee of net niet? Ik voer dit jaar een onderzoek naar deze materie en kan jouw hulp zeker gebruiken. Mail me op ann@dress-happiness.be en ik contacteer je graag voor een interview.